به‌نظر می‌رسد کوپرتینویی‌ها قصد دارند بیشتر دستگاه‌های خود را با نمایشگر OLED به بازار عرضه کنند. البته، صادقانه باید گفت دلیل اصلی چنین تصیم اپل، تنها بحث‌های فناوری نیست و کوپرتینویی‌ها در شرایط فعلی مجبور هستند حفظ ظاهر کنند. 

شرکت کره‌ای سامسونگ تأمین‌کننده‌ی نمایشگرهای OLED موردنیاز اپل است و دراصل، کوپرتینویی‌ها قراردادی برای تأمین نمایشگر با کره‌ای‌ها تنظیم کرده‌اند. باتوجه‌به کاهش فروش گوشی‌های آیفون، بی‌شک حجم سفارش نمایشگر OLED آیفون کاهش پیدا می‌کند و درنتیجه، اپل برای آنکه بتواند به قرارداد خود با سامسونگ پایبند بماند، احتمالا مجبور می‌شود بخشی از حجم سفارش نمایشگر OLED را به سایر دستگاه‌های خود منتقل و سایر محصولاتش را با این نوع نمایشگر به بازار عرضه کند. 

براساس آخرین گزارش ETnews، احتمالا اپل برای حفظ ظاهر، سایر دستگاه‌های خود ازجمله تبلت‌‌ها و لپ‌تاپ‌ها را با نمایشگر OLED به بازار عرضه کند. منابع آگاه از صنعت گوشی‌های هوشمند معتقدند این راهکار یکی از گزینه‌های دست‌به‌نقد و پیش‌ِ روی اپل و سامسونگ است تا بتوانند همه‌ی مسائل مربوط‌به قرارداد این دو شرکت را درزمینه‌ی تأمین نمایشگر OLED به نتیجه‌ی خوبی برسانند و حل‌وفصل کنند. البته، در‌حال‌حاضر نمی‌توان به‌صورت قطعی اعلام کرد کوپرتینویی‌ها در تصمیم خود مصمم هستند؛ ولی زمان همه‌‌چیز را روشن می‌کند. 

اپل گوشی‌های هوشمند پرچم‌دارش، ازجمله آیفون XS و آیفون XS MAX را با نمایشگر قدرتمند رونمایی کرد تا بتواند فروش چشمگیری برایشان رقم بزند. بااین‌حال، باتوجه به افت فروش آیفون جدید، کوپرتینویی‌ها مجبورند تصمیم جدیدی برای نمایشگرهای OLED بگیرند که سفارش تولید آن را به سامسونگ داده‌اند.

نمایشگرهای OLED فقط در گوشی‌های هوشمند استفاده نمی‌شوند؛ بلکه امکان استفاده از آن‌ها در تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها نیز وجود دارد. گلکسی تب S سامسونگ به‌دلیل بهره‌مندی از نمایشگر OLED بسیار تحسین و ستایش شده است. سایر تولیدکنندگان بازار ازجمله لنوو نیز به‌دلیل عرضه‌ی لپ‌تاپ تینک‌پد X1 Yoga با نمایشگر OLED موردتوجه قرار گرفته‌اند.

هنوز مشخص نیست اپل چه زمانی قصد دارد دستگاه‌های دیگر خود را با نمایشگر OLED به بازار عرضه کند. پیش‌بینی‌های تحلیلگر معروف اپل، مینگ‌‌چی‌ کو حاکی از آن است که مک‌بوک‌ پرو بازطراحی‌شده‌ی اپل که انتظار می‌رود سال ۲۰۲۱ معرفی شود و همچنین آیپد از نمایشگر Mini-LED بهره ببرند و ظاهرا از نمایشگر OLED خبری نیست. اگر این تحلیل درست و اپل هم تصمیم گرفته باشد دستگاه‌های بعدی خود را با نمایشگر OLED به بازار عرضه کند؛ درنتیجه انتظار می‌رود مک‌بوک و آیپد با نمایشگر OLED، حداقل چند سال دیگر به بازار عرضه شوند و به این سرعت معرفی چنین دستگا‌ه‌هایی با این نوع نمایشگر را شاهد نخواهیم بود. 

پیش‌تر، مینگ‌چی‌ کو اعلام کرده بود نسخه‌ی اقتصادی آیفون XR جدید با نمایشگر OLED به بازار عرضه خواهد شد. انتظار می‌رود این گوشی هوشمند در سال ۲۰۲۰ درکنار نخستین گوشی آیفون 5G به بازار عرضه شود. اپل ادعا می‌کند گوشی آیفون XR دستگاهی پرفروش است و با نمایشگر OLED می‌‌تواند به محبوبیتی دوچندان دست پیدا کند. عرضه‌ی آیفون XR با نمایشگر این‌چنینی، می‌تواند حجمی از سفارش قرارداد اپل با سامسونگ را پوشش دهد و کره‌ای‌ها را نیز راضی نگه دارد. 

منبع:

https://www.zoomit.ir/2019/6/23/337294/apple-oled-screens-laptops-tablets/

TCL در رویداد IFA 2019، علاوه‌براینکه اولین تلفن‌همراه خود را رونمایی کرد، دو گوشی‌ هوشمند دیگر با نام‌های 1V و 3X و تبلتی با نام Smart Tab 7 را با برند الکاتل و قیمتی مقرون‌به‌صرفه با خود به این رویداد آورده بود. تمامی این دستگاه‌ها پایین‌رده و با قیمت‌های اقتصادی خود مناسب کاربرانی هستند که به‌دنبال تلفن‌همراه یا تبلتی ارزان‌قیمت برای انجام کارهای روزمره هستند.

الکاتل 1V

الکاتل 1V ارزان‌ترین گوشی در این مجموعه است و با نمایشگر LCD و رزولوشن ۹۶۰ در ۴۸۰ پیکسلی و نسبت تصویر ۱۸:۹ روانه‌ی بازار خواهد شد. دروبین جلویی دستگاه ۵ مگاپیکسلی با دیافراگم F/2.2 است. در پنل پشت گوشی نیز، دوربینی ۵ مگاپیکسلی با لنز F/2.4 و فلش LED تعبیه شده‌ است. حسگر اثر‌انگشت نیز در قسمت پشتی دستگاه جا خوش کرده‌ است. بدنه‌ی دستگاه از پلاستیک ساخته شده و در سمت راست آن، دکمه‌های کم و زیاد کردن صدا و دکمه‌ی پاور و کلیدی اختصاصی برای بهره‌گیری از گوگل اسیستنت قرار گرفته است.

در کالبد 1V پردازنده‌ی هشت‌هسته‌ای SC9863A شرکت Unisoc می‌تپد و از حافظه‌ی رم یک گیگابایتی به‌همراه ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی بهره می‌برد و از درگاه کارت حافظه‌ی microSD پشتیبانی می‌کند. نسخه‌ی Go سیستم‌عامل اندروید ۹ به‌خوبی روی این دستگاه اجرا شده و باعث می‌شود تمامی نرم‌افزار‌های این نسخه از سیستم‌عامل، به‌واسطه‌ی بهینه‌سازی‌های صورت‌گرفته روی این گوشی پایین‌رده اجرا شوند.

ظرفیت باتری این گوشی ۲,۴۶۰ میلی‌آمپرساعت است و ازطریق کابل میکرو USB شارژ می‌شود و از دو سیم‌کارت نانو پشتیبانی می‌کند. این دستگاه ۸۶ دلاری در رنگ‌های سیاه ذغالی، آبی متالیک، طلایی متالیک و رُزی متالیک عرضه خواهد شد. بازار هدف 1V شامل اروپا، خاورمیانه، آسیا و آمریکای‌لاتین است؛ اما هنوز از زمان دقیق عرضه، خبری در دست نیست.

الکاتل 3X

گوشی هوشمند الکاتل 3X صفحه‌‌نمایشی ۶.۵ اینچی با نسبت تصویر ۲۰:۹ و رزولوشن +HD دارد. ناچ قطره‌ای در بالای صفحه‌‌نمایش جایگاهی برای دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی گوشی 3X است که از لنز F/2.0 بهره می‌برد. با برگرداندن گوشی متوجه جنس شیشه‌ای پشت دستگاه خواهید شد. 3X در پنل پشتی خود به دوربین سه‌گانه مجهز است که از دوربین اصلی ۱۶ مگاپیکسلی با حسگر F/1.8 و دوربین دوم ۸ مگاپیکسلی با دهانه‌ی دیافراگم F/2.2 و لنز فوق‌عریض ۵ مگاپیکسلی را با دیافراگم F/2.4 تشکیل شده است.

نیروی پردازشی 3X را تراشه‌ی هلیو P23 شرکت مدیاتک تأمین می‌کند. این دستگاه چهار گیگابایت حافظه‌ی رم و ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی دارد که ازطریق حافظه‌ی microSD می‌توان آن را ارتقا داد. گوشی جدید الکاتل با باتری ۴,۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی‌اش، شارژدهی مناسبی برای کاربران به‌ارمغان می‌آورد.

همچنین، با اجرای سیستم‌عامل اندروید ۹، درست همانند 1V از کلید مخصوص گوگل‌ اسیستنت در کناره‌ی خود بهره می‌برد. 3X الکاتل در رنگ‌های سیاه جواهری (Jewelry Black) و سبز جواهری (Jewelry Green) و رُز جواهری (Jewelry Rose) و با قیمت پایه‌ی ۱۶۳ دلار دردسترس خواهد‌ بود. ناگفته نماند بازار مقصد این دستگاه، اروپا و آمریکای‌لاتین است.

الکاتل Smart Tab 7

برای کسانی که به استفاده از تبلت علاقه‌مند هستند، تبلت Smart Tab 7 با قیمت مقرون‌به‌صرفه‌‌اش، تبلت خانوادگی مناسبی است و درون خود حالتی ویژه‌ برای استفاده‌ی کودکان نیز خواهد داشت. ویژگی نظارت بر استفاده‌ی نرم‌افزارها که در این تبلت تعبیه‌ شده است، به والدین کمک خواهد کرد بیشتر مراقب فرزند خود باشند. وزن این تبلت تنها ۲۶۸ گرم است.

این تبلت نمایشگری ۷ اینچی با رزولوشن ۱۰۲۴ در ۶۰۰ پیکسلی و نسبت‌ تصویر ۱۶:۹ دارد. Smart Tab 7 با دوربین سلفی ۲ مگاپیکسلی خود، برای تماس‌های ویدئویی کارکرد مناسبی خواهد داشت. در پنل پشتی این تبلت، دوربینی با کیفیت VGA و زائده‌ای به‌عنوان تکیه‌گاه وجود دارد که هنگام بسته‌شدن با بدنه ادغام می‌شود. پردازنده‌ی این دستگاه مدل چهار‌هسته‌ای MT8167B ساخته‌ی مدیاتک است. اسمارت‌تب الکاتل درکنار حافظه‌ی رم ۱.۵ گیگابایتی خود، ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی دارد که ازطریق کارت microSD قابل‌ارتقا خواهد بود.

سیستم‌عامل این تبلت اندروید ۹ است و از رابط‌ کاربری اختصاصی الکاتل استفاده می‌کند. ظرفیت باتری این تبلت  ۲,۵۸۰ میلی‌آمپرساعت است و ازطریق میکرو USB شارژ می‌شود. این محصول از اواخر امسال با قیمت پایه‌ی ۸۶ دلار دردسترس خواهد‌ بود.

با نزدیک‌ترشدن به زمان برگزاری نمایشگاه ایفا ۲۰۱۹، لنوو تبلت‌های اقتصادی لنوو تب M8 و لنوو تب M7 را معرفی کرد. هر دو دستگاه با هدف استفاده برای کاربردهای رسانه‌ای طراحی شده‌اند و به حالت مخصوص استفاده برای کودکان یا Kid’s Mode لنوو مجهز هستند که از رابط کاربری مخصوص کودکان پشتیبانی می‌کنند. 

تبلت‌های جدید لنوو از حاشیه‌ی باریک‌تری در مقایسه با دستگاه‌های نسل قبلی خود برخوردار هستند و از اتصال به شبکه‌ی LTE پشتیبانی می‌کنند. هر دو دستگاه اکتبر (مهر) به بازار عرضه خواهند شد. 

لنوو تب M8

تب M8 از نمایشگر بزرگ‌تر ۸ اینچی IPS بهره می‌برد و در دو نسخه با نمایشگر HD و FHD قرار است به بازار عرضه شود. در قلب تپنده‌ی تبلت جدید، تراشه‌ی هلیو A22 به‌همراه دو یا سه گیگابیت ظرفیت حافظه‌ی رم و ۱۶ یا ۳۲ گیگابایت ظرفیت حافظه‌ی داخلی قرار گرفته است. دوربین سلفی دستگاه دو مگاپیکسلی و دوربین اصلی آن پنج مگاپیکسلی است.

لنوو تب M8 با بهره‌مندی از سیستم‌عامل اندروید ۹ پای و باتری پنج‌هزار میلی‌آمپرساعتی به بازار عرضه خواهد شد. لنوو وعده داده باتری دستگاه می‌تواند حداکثر تا ۱۲ ساعت برای تماشای تصاویر ویدئویی یا ۱۸ ساعت برای مرور صفحات وب پاسخ‌گو باشد. تبلت ازطریق میکرو USB شارژ می‌شود و مجهز به جک هدفون ۳.۵ میلی‌متری است. نسخه‌ی HD لنوو تب M8 با قیمت ۱۵۴ دلار (۱۳۹ یورو) و نسخه‌ی FHD با قیمت ۱۷۵ دلار (۱۵۹ یورو) دردسترس کاربران قرار خواهد گرفت. 

لنوو تب M7

لنوو تب M7 از لنوو تب M8 کوچک‌تر است و با نمایشگر ۷ اینچی IPS و رزولوشن ۱۰۲۴ در ۶۰۰ و طراحی مشابه برادر بزرگ‌تر خود به بازار عرضه خواهد شد. دوربین سلفی و دوربین اصلی پنل پشتی دستگاه دو مگاپیکسلی هستند. نسخه‌ی با قابلیت پشتیبانی از شبکه‌ی Wi-Fi تبلت جدید از تراشه‌ی مدیاتک MT8321 بهره می‌برد؛ درحالی‌که نسخه‌ی با قابلیت پشتیبانی از شبکه‌ی LTE مجهز به تراشه‌ی مدیاتک MT8765B است. هر دو نسخه از ظرفیت حافظه‌ی رم یک یا دو گیگابایتی به‌علاوه‌ی ظرفیت حافظه‌ی داخلی ۱۶ یا ۳۲ گیگابایتی برخوردار هستند.

لنوو تب M7 با سیستم‌عامل اندروید ۹ پی (نسخه‌ی گو ادیشن) و باتری با ظرفیت ۳,۴۵۰ میلی‌آمپر‌ساعت با پایه‌ی قیمت ۱۰۹ دلار (۹۹ یورو) در رنگ‌های طوسی آهنی (Iron Grey) و طوسی پلاتینیومی (Platinum Grey) و مشکی اونیکس (Onyx Black) به بازار عرضه خواهد شد.

روز جمعه فیسبوک و توییتر در اقدامی مشترک، شبکه‌ای از اکانت‌های فیک و جعلی طرفدار دونالد ترامپ را مسدود کردند. بر اساس گفته‌های این دو کمپانی، ۵۵ میلیون حساب جعلی با جا زدن خود به عنوان شهروندان آمریکایی، از دونالد ترامپ طرفداری می‌کردند.

فیسبوک در بلاگ خود دلیل این کار را توضیح داده و مشخص می‌کند که این حساب‌ها، متعلق به کمپانی تبلیغاتی «The BL» بوده که خود رابطه تجاری با کمپانی چینی به نام «Epoch Media Group» دارد. ابتدا در مرداد ماه بود که NBC گزارش داد شرکت Epoch در شبکه‌های اجتماعی توییتر و فیسبوک از دونالد ترامپ طرفداری می‌کند و محتوای جانب‌دارانه نشر می‌دهد.

 

گفته می‌شود کمپانی Epoch Media Group به جامعه‌ مدنی چینی به نام Falun Gong مرتبط است که در چند مورد توسط دولت مرکزی چین، محکوم شده و پایش به دادگاه باز شده است. با این حال به نظر می‌رسد کمپانی Epoch هر گونه رابطه‌ای با شرکت The BL را کتمان می‌کند، ولی فیسبوک نظر دیگری دارد. بر اساس یکی از سخنگو‌یان این کمپانی بزرگ:

با تمام احترامی که برای ناشر Epoch Times قائلیم، ممکن است آن‌ها نداند که مدیران اجرایی در The BL ادمین صفحات Epoch Media Group در فیسبوک هستند. حتی بعضی از آن‌ها تا امروز صبح و پیش از بسته شدن این پیج‌ها نیز ادمین صفحات بوده‌اند.

فیسبوک می‌گوید بیشتر این حساب‌های جعلی که در کمپین‌های تبلیغاتی شرکت کرده بودند، عکس‌های جعلی و تولید شده توسط هوش مصنوعی داشتند. این حساب، محتوای The BL را در صفحات فیسبوکی پخش کرده و خود را به جای شهروندان آمریکایی جا می‌زدند. محتوای جانب‌دارانه از دونالد ترامپ با نرخ زیادی در این صفحات پخش می‌شدند و اکثرا حاوی لینک‌هایی بودند که شرکت‌های The BL و Epoch Times کنترل می‌کردند. گفته می‌شود که ادمین این سایت‌ها، در کشورهای آمریکا و ویتنام سکونت دارند.

 

در ادامه بلاگ فیسبوک می‌بینیم که این کمپانی، ۶۱۰ حساب کاربری، ۸۹ صفحه فیسبوک، ۱۵۶ گروه و ۷۲ حساب اینستاگرام را مسدود کرده است. این کمپانی می‌گوید که حدود ۵۵ میلیون نفر، حداقل یکی از این صفحات را دنبال می‌کردند و ۹۲ هزار نفر حداقل یک صفحه اینستاگرامی را فالو داشتند. گفته می‌شود شرکت The BL، حدود ۹.۵ میلیون دلار صرف این تبلیغات کرده است.

منبع:

https://digiato.com/article/2019/12/21/%d8%a7%da%a9%d8%a7%d9%86%d8%aa%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%ac%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b7%d8%b1%d9%81%d8%af%d8%a7%d8%b1-%d8%aa%d8%b1%d8%a7%d9%85%d9%be-%d9%85%d8%b3%d8%af%d9%88%d8%af-%d8%b4%d8%af/

دو سال بعد از آغاز دهه، در روز ۲۵ می ۲۰۱۲، کپسولی شبیه به قطره اشک به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید، با محموله‌هایی جدید برای خدمه‌ای که در آن زندگی می‌کرد. ماموریت رساندن محموله‌اش به ایستگاه فضایی اتفاقی چندان چشمگیر نبود، اما خود حامل چرا: این یک کپسول دراگون بود که یک شرکت خصوصی به نام اسپیس اکس ساخته بود و هدایتش می‌کرد.

تا قبل از سال ۲۰۱۲، تنها فضاپیماهای دولتی به ایستگاه فضایی فرستاده شده بودند. دراگون نخستین فضاپیمای خصوصی بود که کنار ایستگاه پهلو گرفت. این دستاوردی مهم برای شرکت‌های خصوصی بود که طی ۱۰ سال اخیر تغییراتی شگرف در امور هوافضا به وجود آورده‌اند.

در این دهه، صنعت سفرهای فضایی تغییری مهم در تجارت خود دید و بازیکنان تازه‌ای از راه رسیده‌اند که بازارهای متفاوت و پروژه‌های جاه‌طلبانه‌تر را هدف می‌گیرند. نتیجه،‌ رشد انفجاری در بخش خصوصی بوده است. دسترسی به فضا آسان‌تر از هر زمان دیگر است و نتایج، هم مثبت و هم منفی بوده‌اند. چنین رشدی می‌تواند گشتاور عظیمی برای صنعت فضا در ابتدای دهه ۲۰۲۰ باشد، اما مشخص نیست که این روند ادامه خواهد یافت یا خیر.

یک الگوی جدید

 

کمپانی‌های خصوصی از زمان ظهور سفرهای فضایی در این حوزه مشغول فعالیت بوده‌اند. کمپانی‌های خصوصی موشک Saturn V را برای ناسا ساختند که برای اولین بار انسان را به سطح کره ماه برد. اما برای مدتی طولانی از قرن بیستم، کمپانی‌هایی که آن موشک‌ها و فضاپیماها را می‌ساختند عمدتا روی سفر فضایی متمرکز نبودند. در عوض، پیمانکارانی در تکنولوژی‌های فضایی تخصص داشتند که در حوزه‌های دیگر مانند هوانوردی و صنایع دفاعی هم فعالیت می‌کردند. آن‌ها به صورت خاص به دنبال قراردادهای دولتی -چه با ناسا و چه با وزارت دفاع- می‌گشتند و در عمده اوقات، دولت بود که به آن‌ها می‌گفت دقیقا چه کنند.

برایان ویدن، مدیر برنامه‌ریزی در بنیاد جهان امن می‌گوید: «در شرایط پیشین، دولت لاکهید یا بوئینگ یا کسی دیگر را استخدام می‌کرد تا یکی از این موشک‌ها را بسازد. تقریبا تمام پول از سوی دولت خرج می‌شد و دولت کنترل کامل برآنچه ساخته می‌شد داشت». شاتل فضایی اینطور ساخته شد؛ ایستگاه فضایی بین‌المللی اینطور ساخته شد؛ تلسکوپ فضایی جیمز وب هم به همین شکل در حال ساخت است. تمام این‌ها به ناسا تعلق دارند و توسط همین سازمان فضایی مدیریت می‌شوند، اما همگی توسط پیمانکاران ساخته شده‌اند.

برای سالیان متمادی، کمپانی‌هایی که در هوافضا تجربه داشتند به دنبال همین قراردادهای چاق دولتی می‌گشتند و توجهی به بازار خصوصی نداشتند. بزرگ‌ترین تامین‌کننده خدمات پرتاب آمریکا از سال ۲۰۰۶ تا به امروز، یعنی United Launch Alliance عمدتا به این خاطر تاسیس شد که ماهواره‌های امنیتی را در اختیار وزارت دفاع آمریکا قرار دهد.

 

گرگ آوتری، استادیاری در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و متخصص امور فضایی می‌گوید: «از آنجایی که کمپانی‌های ما صرفا به مشتریان سازمانی علاقه‌مند بودند،‌ تا سال ۲۰۱۰، یعنی ابتدای دهه، ما هیچ سهمی از بازار سفرهای فضایی نداشتیم. اگر یک شرکت خصوصی از تایلند می‌خواست یک ماهواره تلویزیونی بفرستد، حتی به یک موشک آمریکایی فکر هم نمی‌کرد».

اما در دهه ۲۰۰۰، یک بازیکن جدید وارد صحنه سفرهای فضایی شد. شرکتی به نام Space Exploration Technologies که متعلق به ایلان ماسک، میلیاردر شهیر بود و رویکردی متفاوت نسبت به دیگر پیمانکاران داشت. این کمپانی کاملا روی سفرهای فضایی متمرکز بود و یک هدف طولانی‌مدت جاه‌طلبانه داشت:‌ اینکه یک روز مریخ را به مکانی برای زندگی تبدیل کند.

نخست لازم بود موشک‌ها ساخته شوند و لازم بود شرکت در این پروسه به سوددهی هم برسد. به کمک سرمایه اولیه ایلان ماسک و دیگر سرمایه‌گذاران، SpaceX شروع به توسعه موشک‌های خودش کرد. و به جای تمرکز بر قراردادهای دولتی، اسپیس اکس با هر کسی که امکانش بود همکاری می‌کرد؛ از ناسا و وزارت دفاع گرفته تا اپراتورهای ماهواره‌های تجاری و بین‌المللی. اگر لازم بود چیزی را به فضا بفرستید، اسپیس اکس می‌خواست مسئولیت را برعهده بگیرد.

درحالی که اسپیس اکس داشت برای خودش نامی دست و پا می‌کرد، ناسا به آزمون و خطا با روش‌های تجاری جدید پرداخت. رویکرد جدید ناسا که «عقد قرارداد با قیمت ثابت» نامیده می‌شود اینطور کار می‌کرد: سازمان فضایی فراخوانی برای یک سرویس می‌داد (مثلا راهی برای فرستادن محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی). سپس کمپانی‌های مختلف ایده‌ها و فضاپیمای مد نظر خود را پیشنهاد می‌کردند.

 

اگر ناسا از پیشنهاد خوشش می‌آمد، مقدار مشخصی پول را به عنوان سرمایه تزریق می‌کرد و کار توسعه شروع می‌شد. وقتی کار فضاپیما به پایان می‌رسید، ناسا بابت استفاده از آن هم پول می‌پرداخت. قرار بود رویکردی بُرد-بُرد باشد. چون در این صورت ناسا پول کمتری را به صورت یک‌‎جا بابت یک سرویس می‌پرداخت و کمپانی‌های خصوصی هم مالک کامل ساخته خود بودند.

این مدل تجاری برای شرکتی مانند اسپیس اکس محشر بود. آن‎‌ها می‌توستند از سرمایه‌گذاری دولتی برای توسعه موشک‌هایشان استفاده کنند و وقتی توسعه به پایان می‌رسید، از همان موشک برای درآمدزایی بیشتر استفاده می‌شد. لوری گارور، مدیر پیشین ناسا در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما می‌گوید: «این باعث شد آن‌ها خلاقانه فکر کنند. اگر می‌توانستید راهتان را به این حوزه باز کنید، بازاری تضمین شده وجود داشت». از اسپیس اکس خواسته شد که به جای ناسا به ایستگاه فضایی بین‌المللی خدمات‌رسانی کند و وقتی کار موشک فالکون 9 به پایان رسید، اسپیس اکس تا جایی که توانست روی آن ماهواره سوار کرد.

برای جلب توجه مشتریان بیشتر، اسپیس اکس متدی جدید را در راستای کاهش هزینه‌های پرتاب موشک در پیش گرفت. این شرکت به شکلی خستگی‌ناپذیر به توسعه موشک‌های چندبار مصرف ادامه داد و اکنون تمام موشک‌های خود را بعد از پرتاب فرود می‌آورد. علی‌رغم چند شکست در پرتاب چند موشک، اسپیس ایکس اکنون برترین تامین‌کننده خدمات پرتاب در آمریکا به حساب می‌آید و بی‌شمار مشتری مختلف در اقتصی نقاط جهان دارد.

خوشبختانه یا متاسفانه

 

در دهه ۲۰۱۰ کاپیتالیسم بالاخره راهش را به تجارت سفرهای فضایی باز کرد و این یعنی رقابتی تمام عیار شکل گرفت. سایر تامین‌کنندگان خدمات پرتاب هم به دنبال راه‌هایی برای کاهش هزینه در دهه اخیر بودند و برخی از آن‌ها همان مسیر اسپیس اکس را در پیش گرفتند. بازیکنانی جدید هم به میدان آمدند: مانند بلو اوریجین، ورجین اوربیت و راکت لب. همینطور که هزینه‌ها کاهش می‌یابند، فضا از هر زمان دیگر در دسترس‌تر است.

طی دهه اخیر، قانون مور بالاخره درباره سفرهای فضایی هم مصداق یافت و ماهواره و فضاپیماها کوچک‌تر شدند. این ماهواره‌های جعبه-شکل با سهولت بیشتر و هزینه کمتر ساخته می‌شوند و به خاطر فضای کمتر داخل موشک، پرتاب‌شان هم ارزان‌تر است. در نتیجه همین مسئله، کمپانی‌ها عمدتا روی ساخت ماهواره‌های کوچکی متمرکز هستند که موفقیت شگرف دارند. موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌ها هم با راحتی بیشتری قادر به فرستادن هرچیزی به مدار زمین هستند. این ترند در کنار توسعه فضاپیماهای بیشتر به انفجاری در زمینه ارسال محموله و ماهواره به فضا -به کمک کمپانی‌های خصوصی- منجر شده.

اما با تمام این پیشرفت‌ها، پیامدهای ناخواسته هم از راه می‌رسند. ظهور اسپیس اکس به ظهور طرفداران اسپیس اکس منجر شده. برخلاف مدیر عامل‌های دیگر، طرفداران ایلان ماسک به او به چشم یک خدا نگاه می‌‌کنند که قرار است با رساندن ما به آرمان‌شهری به نام مریخ، منجی بشریت باشد. انتقاد کردن از او و اسپیس اکس ریسک بزرگ به حساب می‌آید و احتمالا شما را فردی تلقی کنند که در حال سنگ‌اندازی در کار ایلان ماسک است.

منبع:

https://digiato.com/article/2019/12/20/%d8%b5%d9%86%d8%b9%d8%aa-%d8%b3%d9%81%d8%b1%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%81%d8%b6%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d9%87%d9%87-%d8%a7%d8%ae%db%8c%d8%b1-%da%86%d9%87-%d9%be%db%8c%d8%b4%d8%b1%d9%81%d8%aa/

مهندسین ناسا برای اولین بار کاوشگر مریخ 2020 (Mars 2020) را به حرکت درآورند. این وسیله با عبور از روی موانع کوچک و جلو و عقب رفتن، «گواهینامه رانندگی» خود را دریافت کرد و برای سفر به مریخ آماده شد.

آزمایش کاوشگر مریخ 2020 در آزمایشگاه پیش‌رانش جت (JPL) و با نظارت مهندسین ناسا انجام شد. کاوشگر مذکور در این آزمایش که 10 ساعت به طول انجامید، توانست با حرکت از روی موانع 90 سانتی متری و دور زدن، آزمایش را با موفقیت پشت سر بگذارد.

«ریچ ریبر» (Rich Rieber)، مهندس ارشد بخش سیستم های حرکتی ناسا با اشاره به اینکه کاوشگر مریخ 2020 سرانجام موفق به اخذ گواهینامه رانندگی شد، می گوید:

«این آزمایش بدون هیچ ابهامی ثابت کرد که کاوشگر می تواند با تحمل وزن خود حرکت کند و بسیاری از عملکردهای مسیریابی خودران را برای اولین بار انجام دهد. این دستاورد بزرگی برای مریخ 2020 است.»

محققین ناسا می گویند کاوشگر مریخ 2020 با توجه به جاذبه زمین که بسیاری قوی تر از گرانش مریخ است، توانسته به شکل خودران مسیریابی و حرکت کند؛ بنابراین عملکرد خوبی در سطح سیاره سرخ خواهد داشت.

کاوشگر مریخ 2020 پس از رسیدن به مریخ در سال 2021، مسافت هایی طولانی را باید طی کند. این مریخ نورد نسبت به کاوشگرهای نسل قبل، به دوربین های باکیفیت تر و با میدان دید وسیع تر، کامپیوتر اضافه برای پردازش سریع تر نقشه ها و نقشه برداری و همچنین نرم افزار مسیریابی پیچیده تر مجهز شده است.

کاوشگر مریخ 2020 توانایی طی مسافت 198 متری در روز را دارد و بر سطح مریخ به دنبال آثار حیات خواهد گشت و به جمع آوری اطلاعات در مورد آب و هوا و مواد سازنده سیاره سرخ خواهد پرداخت.

منبع:

https://digiato.com/article/2019/12/20/%d8%ad%d8%b1%da%a9%d8%aa-%da%a9%d8%a7%d9%88%d8%b4%da%af%d8%b1-%d9%85%d8%b1%db%8c%d8%ae-2020-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%88%d9%84%db%8c%d9%86-%d8%a8%d8%a7%d8%b1